مطالب گل آفتاب گردان

اطلاعات بیشتر:
کارین ام مارشال و همکاران، ساعت شبانه روزی الگوهای زمانی و مکانی رشد گل در آفتابگردان را کنترل می کند. eLife (2023). DOI: 10.7554/eLife.80984

نتایج نشان داد که تقریباً تمام جنس‌های قارچی شناسایی‌شده در هسته‌های تخم آفتابگردان کپک زده داخلی با عفونت مزرعه مرتبط بودند که در مجموع هشت جنس و پنج شاخه را نشان می‌دهند. و قارچ‌های بیماری‌زای غالب کپک‌زا آلترناریا بودند.

علاوه بر این، دانه های آفتابگردان در مرحله کاشت مزرعه بیشترین آسیب را نسبت به کپک داخلی داشتند.

در این مطالعه، دانشمندان از توالی یابی با کارایی بالا برای بررسی رابطه بین میکروارگانیسم ها و کپک داخلی با توصیف دقیق جوامع قارچی استفاده کردند.

تخمه آفتابگردان سرشار از اسیدهای چرب غیر اشباع، پروتئین و ویتامین است. در طول تولید، اکثر پوسته های بذر کپک زده داخلی ظاهری عادی دارند و شناسایی و دور انداختن آن با چشم غیر مسلح یا تجهیزات جداسازی رنگ دشوار است. تاکنون مطالعات کمی در مورد منبع کپک داخلی در تخمه آفتابگردان انجام شده است که کنترل و تشخیص آن در حین تولید مشکلات زیادی را به همراه دارد.

نقل قول: دانشمندان منبع کپک داخلی در تخمه آفتابگردان را کشف کردند (2022، 29 ژوئیه) بازیابی شده در 29 ژوئیه 2022 از https://phys.org/news/2022-07-scientists-reveal-source-internal-mildew.html

این تیم راه حلی ارائه کرده است: رطوبت کم در حین ذخیره سازی می تواند از رشد آلترناریا جلوگیری کند. پس از ذخیره سازی زیر آستانه بحرانی (انبار دمای معمولی، رطوبت نسبی 65-70٪)، ساختار جامعه میکروبی دانه های آفتابگردان به سختی در طول شش ماه با حفظ ظاهر طبیعی هسته ها تغییر کرد.

این مطالعه یک چارچوب تجربی برای مطالعات سایر دانه‌ها یا آجیل‌های پوسته‌دار ارائه می‌کند، که ممکن است خطر قرار گرفتن انسان در معرض کپک زدن داخلی را کاهش دهد.

---

جایگاه یک گیاه در تاریخ می تواند حساسیت به پاتوژن ها را پیش بینی کند

---

اطلاعات بیشتر:
جی لیو و همکاران، ویژگی های جوامع قارچی و بروز کپک داخلی در طی مراحل کاشت و نگهداری دانه آفتابگردان در چین، میکروارگانیسم ها (2022). DOI: 10.3390/microorganisms10071434

ارائه شده توسط آکادمی علوم چین

این برگه یا سند یا نوشته تحت پوشش قانون کپی رایت است. به غیر از هرگونه معامله منصفانه به منظور مطالعه یا تحقیق خصوصی، هیچ بخشی بدون اجازه کتبی قابل تکثیر نیست. محتوای مذکور فقط به هدف اطلاع رسانی ایجاد شده است.

منبع

آلترناریا معمولاً در طول رشد بذر رخ می دهد و برای تکثیر در شرایط مزرعه مرطوب مناسب است. بذر کپک داخلی می تواند منجر به آلودگی آلترناریا شود.

لیو جی، نویسنده اول این مطالعه گفت: ترکیبی از مدیریت مزرعه برای مبارزه با آلترناریا و خشک شدن در زمان ذخیره سازی، کپک داخلی را به حداقل می رساند یا از آن جلوگیری می کند.

آنها همچنین دریافتند که برای دانه هایی با محتوای آب بالا یا در مناطق غیر تولید کننده اولیه با رطوبت نسبی بالا، تابش فیزیکی مانند اشعه γ قبل از ذخیره سازی می تواند به طور موثر از کپک داخلی جلوگیری کند.

یک تیم تحقیقاتی به سرپرستی پروفسور Wu Yuejin از انستیتوی علوم فیزیکی Hefei (HFIPS) آکادمی علوم چین، برای اولین بار منبع کپک داخلی در دانه‌های آفتابگردان را فاش کرده و اقداماتی را برای جلوگیری از رشد کپک‌زدگی داخلی و ورود آن پیشنهاد کرده است. وارد زنجیره غذایی نتایج مربوطه در میکروارگانیسم ها

هنگامی که یک جنگل برای ایجاد فضایی برای کشاورزی قطع می شود، کربن ذخیره شده در درختان و پوشش گیاهی به صورت CO در جو آزاد می شود.₂. مقدار زیادی از کربن ذخیره شده در خاک نیز اغلب آزاد می شود. محققان تاثیر این نوع جنگل زدایی بر پایداری محصولات را تجزیه و تحلیل کردند. آنها همچنین هزینه کربن ناشی از اشغال زمین های کشاورزی را حتی در مواردی که جنگل زدایی بیش از 100 سال پیش اتفاق افتاده است (همانطور که احتمالاً در اکثر کشورهای اروپا وجود دارد) در نظر گرفتند. این به این دلیل است که حتی اگر امروزه کربن تغییر کاربری زمین از طریق استفاده از زمین برای کشاورزی آزاد نمی شود، فرصت ذخیره کربن، مانند رشد مجدد درختان، از دست رفته است. محققان نشان دادند که استفاده از زمین سهم قابل توجهی در انتشار گازهای گلخانه ای دارد و به طور کلی نیمی از کل انتشار گازهای گلخانه ای را تشکیل می دهد.

این مطالعه نیاز و دامنه بهبود پایداری را در سیستم‌های تولید فعلی، از جمله از طریق افزایش بازده در حالی که استفاده از نهاده‌های با ردپای کربن بالا را محدود می‌کند، و در مورد روغن پالم از طریق پذیرش گسترده‌تر فن‌آوری‌های جذب متان در مراحل پردازش، برجسته می‌کند.

استپان بولدرو، محقق Skoltech، “دلیلی که ما آفتابگردان را انتخاب کردیم این است که منبع کلیدی روغن نباتی است و روسیه تامین کننده پیشرو روغن آفتابگردان در جهان است. استارت آپ OilGene که توسط Skoltech تأسیس شده است از نشانگرها برای توسعه ابزارهای آزمایشی جدید استفاده خواهد کرد.” یکی از نویسندگان و یکی از بنیانگذاران OilGene، نظرات.

توکوفرول ها دسته ای از ترکیبات شیمیایی هستند که بسیاری از آنها دارای فعالیت ویتامین E هستند. چهار نوع توکوفرول وجود دارد: آلفا، بتا، گاما و دلتا. فعالیت ویتامین E کاهش می یابد، در حالی که ویژگی های آنتی اکسیدانی از آلفا به دلتا افزایش می یابد. روغن‌های پانسمان با استفاده از گونه‌های آفتابگردان با محتوای بالای آلفا و بتا توکوفرول تولید می‌شوند که مصرف ویتامین E را افزایش می‌دهند. در مقابل، روغن‌هایی که برای سرخ کردن، پختن و برشته کردن استفاده می‌شوند به محتوای بالاتری از توکوفرول‌های گاما (و دلتا) نیاز دارند که شکل محصولات اکسیداسیون حرارتی را در طول پخت کاهش می‌دهند.

“ما خطوط تولید مثلی ارزشمندی را که توسط همکارانمان از VNIIMK به دست آمده بود، تجزیه و تحلیل کردیم. برای انجام این کار، از ژنوتیپ کردن نتاج با توان بالا برای خطوط آفتابگردان متضاد در ترکیب توکوفرول استفاده کردیم. در تجزیه و تحلیل ژنتیکی خود، سعی کردیم بفهمیم که کدام بخش از ژنوم گیاه به هم مرتبط است. به ترکیب توکوفرول و کشف چهار نشانگر ژنتیکی که امکان پیش‌بینی ترکیب توکوفرول‌ها را در آفتابگردان می‌دهد.» دکتر Skoltech. دانشجوی Rim Gubaev، اولین نویسنده و یکی از بنیانگذاران استارت آپ OilGene، توضیح می دهد.

این برگه یا سند یا نوشته تحت پوشش قانون کپی رایت است. به غیر از هرگونه معامله منصفانه به منظور مطالعه یا تحقیق خصوصی، هیچ بخشی بدون اجازه کتبی قابل تکثیر نیست. محتوای مذکور فقط به هدف اطلاع رسانی ایجاد شده است.

با این حال، هنگامی که در طیف UV (یعنی فراتر از نوع نوری که چشم ما می تواند ببیند)، همه چیز کاملاً متفاوت است. آفتابگردان رنگدانه های جذب کننده اشعه ماوراء بنفش را در قاعده ماهیچه ها جمع می کند. در سراسر گل آذین، این منجر به یک الگوی bullseye UV می شود.

پس این به ما چه می آموزد؟ برای یکی، این تکامل صرفه جویی است، و در صورت امکان از همان ویژگی برای دستیابی به بیش از یک هدف سازگار استفاده می کند. همچنین یک رویکرد بالقوه برای بهبود آفتابگردان کشت شده با افزایش همزمان نرخ گرده افشانی و انعطاف پذیرتر کردن گیاهان در برابر خشکسالی ارائه می دهد.

چرا اینقدر تنوع وجود دارد؟ دانشمندان برای مدت طولانی از الگوهای UV گل ها آگاه بوده اند. برخی از رویکردهای متعددی که برای بررسی نقش این الگوها در جذب گرده افشان ها به کار گرفته شده است، کاملاً ابتکاری بوده است، از جمله بریدن و چسباندن گلبرگ ها یا پوشاندن آنها با ضد آفتاب.

این نشان می دهد که حداقل در آفتابگردان، الگوهای رنگدانه های UV گل دو کارکرد دارند: بهبود جذابیت گل ها برای گرده افشان ها، و کمک به زنده ماندن آفتابگردان در محیط های خشک تر با حفظ آب.

در نهایت، ما متوجه شدیم که جمعیت‌های آفتابگردان از اقلیم‌های خشک‌تر دارای گول‌های UV دائماً بزرگ‌تری هستند. یکی از عملکردهای شناخته شده فلاونول گلیکوزیدها تنظیم تعرق است. در واقع، ما دریافتیم که لیگول‌هایی با الگوهای UV بزرگ (که حاوی مقادیر زیادی گلیکوزید فلاونول هستند) با سرعت بسیار کمتری نسبت به لیگول‌هایی با الگوهای UV کوچک آب خود را از دست دادند.

جذب گرده افشان ها

در یک مطالعه اخیر، ما تقریباً 2000 گل آفتابگردان وحشی را مقایسه کردیم. ما دریافتیم که اندازه این بولسه‌های UV، هم بین گونه‌ها و هم در درون گونه‌ها، بسیار متفاوت است.

با این حال، این همه تنوع در الگوهای UV را که در جمعیت‌های مختلف آفتابگردان‌های وحشی مشاهده کردیم توضیح نمی‌دهد: اگر گلوله‌های فرابنفش متوسط ​​گرده افشان‌های بیشتری را جذب می‌کنند (که به وضوح یک مزیت است)، چرا گیاهانی با گلوله‌های UV کوچک یا بزرگ وجود دارند؟

از آنجایی که آنها نیازی به جذب گرده افشان ندارند، گل های سفید کوچک و بی تکلفی دارند. با این حال، گلبرگ های آنها مملو از فلاونول های جاذب UV است. این نشان می دهد که دلایل غیر مرتبط با گرده افشانی برای وجود این رنگدانه ها در گل های شاهی تال وجود دارد.

چیزی که ما معمولاً به عنوان یک گل آفتابگردان در نظر می گیریم، در واقع خوشه ای از گل است که به آن گل آذین می گویند. همه آفتابگردان های وحشی که حدود 50 گونه از آنها در آمریکای شمالی وجود دارد، گل آذین بسیار مشابهی دارند. از نظر ما، انگورهای آنها (گلبرگهای بزرگ و ذوب شده بیرونی ترین حلقه گلچه ها در گل آذین آفتابگردان) همان زرد روشن و آشنا هستند.

عوامل دیگر

این مقاله با مجوز Creative Commons از The Conversation بازنشر شده است. مقاله اصلی را بخوانید.

در نهایت، کار ما و سایر مطالعاتی که به تنوع گیاهان می‌پردازند، می‌توانند به پیش‌بینی اینکه گیاهان چگونه و تا چه اندازه می‌توانند با تغییرات آب‌وهوایی کنار بیایند، که در حال حاضر محیط‌هایی را که با آن سازگار شده‌اند تغییر می‌دهد، کمک کند.

---

رنگ‌های نامرئی آفتابگردان به آن‌ها کمک می‌کند زنبورها را جذب کنند و با خشکسالی سازگار شوند

---

ارائه شده توسط The Conversation

هنگامی که به چگونگی تنظیم تنوع آنها در سطح ژنتیکی نگاه کردیم، اولین سرنخ را پیدا کردیم که می تواند در مورد الگوهای UV در آفتابگردان نیز صادق باشد. یک ژن واحد، HaMYB111، مسئول بیشتر تنوع در الگوهای UV است که در H. annuus می بینیم. این ژن تولید خانواده ای از مواد شیمیایی به نام گلیکوزیدهای فلاونول را کنترل می کند که در غلظت های بالایی در قسمت جذب کننده اشعه ماوراء بنفش لیگول ها یافتیم. گلیکوزیدهای فلاونول نه تنها رنگدانه های جذب کننده اشعه ماوراء بنفش هستند، بلکه نقش مهمی در کمک به گیاهان برای مقابله با تنش های مختلف محیطی دارند.

اما تا آنجا که می توانیم زیبایی و تنوع گل ها را قدردانی کنیم، به معنای واقعی کلمه برای چشمان ما مناسب نیست.

گسست بین آنچه ما می بینیم و گرده افشان ها به ویژه در گل آفتابگردان قابل توجه است. علیرغم جایگاه نمادین آنها در فرهنگ عامه (همانطور که با افتخار مشکوک بودن یکی از تنها پنج گونه گل دارای ایموجی اختصاصی گواهی می شود)، به سختی بهترین نمونه از تنوع گل به نظر می رسند.

نور متفاوت

در حالی که جذب گرده افشان به وضوح عملکرد اصلی صفات گل است، شواهد فزاینده ای وجود دارد که عوامل غیر گرده افشان مانند دما یا گیاهخواران می توانند بر تکامل ویژگی هایی مانند رنگ و شکل گل تأثیر بگذارند.

این برگه یا سند یا نوشته تحت پوشش قانون کپی رایت است. به غیر از هرگونه معامله منصفانه به منظور مطالعه یا تحقیق خصوصی، هیچ بخشی بدون اجازه کتبی قابل تکثیر نیست. محتوای مذکور فقط به هدف اطلاع رسانی ایجاد شده است.

منبع

نقل قول: رنگ های مخفی ماوراء بنفش آفتابگردان گرده افشان ها را جذب می کند و آب را حفظ می کند (2022، 21 فوریه) بازیابی شده در 27 ژوئن 2022 از https://phys.org/news/2022-02-secret-ultraviolet-sunflowers-pollinators.html

تکامل صرفه جویانه

هدف گل ها جذب گرده افشان هاست و این به حس و حال آنهاست که گل ها را تامین می کند. نمونه بارز این الگوهای فرابنفش (UV) هستند. بسیاری از گل‌ها رنگدانه‌های UV را در گلبرگ‌های خود جمع می‌کنند و الگوهایی را تشکیل می‌دهند که برای ما نامرئی هستند، اما اغلب گرده‌افشان‌ها می‌توانند آن‌ها را ببینند.

سرنخ دوم از این کشف به دست آمد که همان ژن مسئول رنگدانه های UV در گلبرگ های شاهی تال، Arabidopsis thaliana است. شاهی تال رایج ترین سیستم مدل مورد استفاده در ژنتیک گیاهی و زیست شناسی مولکولی است. این گیاهان می توانند خود را گرده افشانی کنند و بنابراین به طور کلی بدون گرده افشان عمل می کنند.

گل ها یکی از بارزترین نمونه های تنوع در طبیعت هستند که ترکیب های بی شماری از رنگ ها، نقش ها، شکل ها و رایحه ها را به نمایش می گذارند. آن‌ها از لاله‌های رنگارنگ و گل‌های مروارید گرفته تا فرانجی‌پانی‌های معطر و گل‌های جسد غول‌پیکر با بوی متعفن را شامل می‌شوند. تنوع و تنوع شگفت انگیز است – ارکیده اردکی شکل را در نظر بگیرید.

گونه آفتابگردان با بیشترین تنوع در اندازه bullseyes UV Helianthus annuus، آفتابگردان رایج است. H. annuus نزدیکترین نسبت وحشی به آفتابگردان پرورشی است و گسترده ترین پراکندگی در بین آفتابگردان های وحشی است که تقریباً در همه جا بین جنوب کانادا و شمال مکزیک رشد می کند. در حالی که برخی از جمعیت های H. annuus دارای گلوله های UV بسیار کوچک هستند، در برخی دیگر، منطقه جذب کننده اشعه ماوراء بنفش کل گل آذین را می پوشاند.

هنگامی که ما آفتابگردان ها را با گلوله های فرابنفش مختلف مقایسه کردیم، متوجه شدیم که گرده افشان ها می توانند بین آنها و گیاهانی که دارای گلوله های فرابنفش متوسط ​​هستند، تمایز قائل شوند.

نویسنده اصلی این مقاله می‌گوید: «به‌طور غیرمنتظره‌ای متوجه شدیم که آفتاب‌گردان‌هایی که در آب‌وهوای خشک‌تر رشد می‌کنند، دارای گل‌هایی با گلوله‌های UV بزرگ‌تر هستند، و متوجه شدیم که آن گل‌ها می‌توانند آب را به طور مؤثرتری حفظ کنند. دکتر مارکو تودسکو، همکار پژوهشی در مرکز تحقیقات تنوع زیستی UBC و بخش گیاه شناسی.

نقل قول: رنگ‌های نامرئی آفتابگردان به آنها کمک می‌کند زنبورها را جذب کنند و با خشکسالی سازگار شوند (2022، 18 ژانویه) بازیابی شده در 28 ژوئن 2022 از https://phys.org/news/2022-01-sunflowers-invisible-bees-dought.html

محققان همچنین می‌خواهند درک بهتری از نحوه تنظیم سایز گلوله‌های UV توسط HaMYB111 داشته باشند و چگونگی تأثیر این الگوها بر فیزیولوژی گیاه را با جزئیات بیشتری بررسی کنند و همچنین بررسی کنند که دقیقاً چگونه ترکیبات فلاونول بر کاهش آب تأثیر می‌گذارند.

طبق مطالعه ای که در مجله منتشر شد، طوطی های خاکستری آفریقایی ممکن است بهتر از ماکائوها بتوانند رضایت را به تعویق بیندازند – رد کردن پاداش فوری به نفع یک بهتر در آینده – شناخت حیوانات.

برای مقایسه توانایی های خودکنترلی بین گونه های طوطی، نویسندگان هشت ماکائو سبز بزرگ، شش ماکائو گلو آبی، شش ماکائو سر آبی و هشت طوطی خاکستری آفریقایی را که توسط Loro Parque Fundación، اسپانیا ارائه شده بود، مورد مطالعه قرار دادند. به پرندگان دانه‌های آفتابگردان داده شد – غذایی که آنها ترجیح نمی‌دادند – از طریق شکافی در یک صفحه شفاف و باید بین 5 تا 60 ثانیه صبر می‌کردند تا دستگاه چرخشی گردو را به آنها بدهد – غذایی که آنها ترجیح می‌دادند. پرندگان توانستند دانه ها و مغزها را از طریق صفحه شفاف در طول آزمایش ببینند. اگر پرنده دانه های آفتابگردان را قبل از ارائه گردو می خورد، آزمایش به پایان می رسید و پرنده قادر به خوردن گردو نبود.

نقل قول: طوطی های خاکستری آفریقایی ممکن است خودکنترلی بهتری نسبت به ماکائوها داشته باشند (2021، 21 اکتبر) بازیابی شده در 28 ژوئن 2022 از https://phys.org/news/2021-10-african-grey-parrots-self-control-macaws.html

محققان مؤسسه پرنده‌شناسی Max-Planck آلمان آزمایش کردند که 28 پرنده از چهار گونه طوطی چقدر می‌توانند در برابر خوردن غذایی که ترجیح نمی‌دهند مقاومت کنند، در حالی که منتظر بودند تا غذایی که ترجیح می‌دهند در تحقیقات Max-Planck در دسترس آنها قرار گیرد. ایستگاه در Loro Parque-Animal Embassy، اسپانیا. محققان دریافتند که طوطی‌های خاکستری آفریقایی می‌توانند به طور متوسط ​​تا ۲۹.۴ ثانیه منتظر بمانند تا غذای مورد علاقه‌شان در دسترس باشد، در حالی که این زمان برای ماکائوهای سبز بزرگ ۲۰ ثانیه، ماکائوهای سر آبی ۱۱.۷ ثانیه و ماکائوهای گلو آبی ۸.۳ ثانیه است. طوطی با بهترین عملکرد، یک خاکستری آفریقایی به نام سنسی، توانست حداکثر 50 ثانیه صبر کند که 20 ثانیه بیشتر از حداکثر زمان انتظار برای بهترین ماکائو بود.

متیو پتل گفت: “ما پیشنهاد می کنیم که پرندگان رفتارهایی مانند قدم زدن را انجام دهند تا انگیزه خوردن غذایی را که ترجیح نمی دهند سرکوب کنند و بهتر بتوانند با انتظار برای در دسترس قرار گرفتن غذایی که ترجیح می دهند کنار بیایند. مقابله یا حواس پرتی مشابه. رفتارهای گزارش شده در گونه های دیگر، مانند دراز کشیدن و نگاه کردن به دور در سگ یا بازی با اسباب بازی در شامپانزه ها، قبلا با موفقیت بیشتر در انتظار همراه بوده است.

نویسندگان هشدار می‌دهند که از آنجایی که در حال حاضر اطلاعات کمی در مورد نحوه تعامل طوطی‌های متعلق به گونه‌های مورد مطالعه با محیط طبیعی خود و سایر طوطی‌ها در طبیعت وجود دارد، تنها نتایج محدودی در مورد دلایل تفاوت‌های مشاهده شده در توانایی‌های خودکنترلی بین گونه‌ها می‌توان گرفت. تحقیقات آینده می تواند سازمان اجتماعی، رفتارهای جستجوگر و اندازه مغز گونه های طوطی مانند ماکائوهای سر آبی و گلو آبی را مطالعه کند تا تأثیر آنها بر تکامل خودکنترلی و صبر را تعیین کند.

---

طوطی های خاکستری آفریقایی در مواقع ضروری به یکدیگر کمک می کنند

---

اطلاعات بیشتر:
Désirée Brucks و همکاران، تغییرات درون و بین گونه ای در ظرفیت های خودکنترلی طوطی ها در تأخیر در کار رضایت، شناخت حیوانات (2021). DOI: 10.1007/s10071-021-01565-6

متیو پتل، نویسنده مسئول این مطالعه، گفت: “یافته‌های ما نشان می‌دهد که توانایی‌های خودکنترلی گونه‌های ماکائو که نزدیک به هم هستند، بین افراد و گونه‌ها بسیار متفاوت است. ما فرض می‌کنیم که این تفاوت‌ها می‌تواند با تفاوت در اندازه مغز یا هوش عمومی مرتبط باشد. آنها همچنین می توانند تحت تأثیر رفتارهای جستجوی علوفه یا سازمان اجتماعی گونه های مختلف قرار گیرند، زیرا ممکن است خودکنترلی بهتر در میان پرندگانی که باید زمان بیشتری را برای مکان یابی و استخراج غذا صرف کنند یا در محیط های اجتماعی پیچیده تری زندگی می کنند، قوی تر انتخاب شده باشد. “

این برگه یا سند یا نوشته تحت پوشش قانون کپی رایت است. به غیر از هرگونه معامله منصفانه به منظور مطالعه یا تحقیق خصوصی، هیچ بخشی بدون اجازه کتبی قابل تکثیر نیست. محتوای مذکور فقط به هدف اطلاع رسانی ایجاد شده است.

منبع

در حالی که پرندگان منتظر بودند تا غذای مورد نظرشان در دسترس باشد، برخی از آنها رفتارهایی مانند قدم زدن و دستکاری اشیا را انجام می دادند. هر چه پرنده زمان بیشتری را صرف انجام این رفتارها کند، در انتظار موفقیت بیشتری خواهد داشت، به خصوص زمانی که مجبور بودند بیش از ده ثانیه منتظر بمانند. اثربخشی این رفتارها بین گونه ها متفاوت بود. خاکستری های آفریقایی در انتظار موفق تر از ماکائوهای گلو آبی و سر آبی بودند، حتی اگر مدت زمان مشابهی این رفتارها را انجام دهند. رفتار مرتبط با بزرگترین موفقیت در انتظار برای غذای ترجیحی، قدم زدن بود.

روش بعدی در طول فصل رشد انجام شد. این تیم از حسگرهایی برای اندازه گیری سبزی برگ ها در مراحل مختلف رشد استفاده کردند. این آزمایشی است که برای اندازه گیری میزان نیتروژن در محصولاتی مانند گندم، جو، ذرت و سیب زمینی موفق بوده است.

یافتن بهترین میزان کود نیتروژن مزایایی فراتر از عملکرد آفتابگردان دارد. همچنین هزینه های اقتصادی و زیست محیطی استفاده از کود را به حداقل می رساند.

ناهوئل رویسی کالوو دانشمندی در آرژانتین است که روی گل آفتابگردان مطالعه می کند. هدف تحقیق او تعیین بهترین میزان کود نیتروژنی است که می تواند آفتابگردان با کیفیت بالا رشد کند. نتایج اخیراً در به اشتراک گذاشته شده است مجله زراعت، انتشارات انجمن کشاورزی آمریکا.

گل آفتابگردان کاربردهای زیادی دارد. آنها برای چیدمان گل، خوراک حیوانات، سوخت های زیستی و حتی غذا برای ما استفاده می شوند.

روغن آفتابگردان را می توان برای پخت و پز استفاده کرد و می توان آن را به سوخت زیستی تبدیل کرد. پروتئین حاصل از آفتابگردان در محصولات آفتابگردان مانند گلوله های حیوانی و پودرهای پروتئینی مهم است.

محققان تشخیص دادند که سه روش جدید برای اندازه گیری نیتروژن برای آفتابگردان بهتر از روش سنتی تجزیه و تحلیل نمونه خاک است. حسگرهای سبزی برگ ابزاری امیدوارکننده برای نظارت بر نیتروژن در طول فصل رشد بودند. غلظت نیتروژن دانه با موفقیت کمبود نیتروژن را تشخیص داد.

آفتابگردان بدون نیتروژن نمی تواند زنده بماند، اما مصرف بیش از حد آن می تواند مشکل ساز باشد. نیتروژن بیش از حد می تواند غلظت روغن در دانه ها را کاهش دهد که کیفیت محصول را کاهش می دهد.

نقل قول: متعادل کننده نیتروژن برای آفتابگردان (2021، 27 ژوئیه) در 28 ژوئن 2022 از https://phys.org/news/2021-07-nitrogen-sunflowers.html بازیابی شده است.

گام های بعدی در این تحقیق، تکرار مطالعه در مزارع با انواع خاک، شیوه های مدیریتی و سطوح دیگر مواد مغذی مانند فسفر و گوگرد خواهد بود.

---

آفتابگردان‌ها خاک غنی از مواد مغذی را با سایر هم نوعان خود به اشتراک می‌گذارند

---

اطلاعات بیشتر:
سرجیو توار هرناندز و همکاران، ارزیابی روشهای تشخیص نیتروژن در آفتابگردان، مجله زراعت (2021). DOI: 10.1002/agj2.20685

ارائه شده توسط انجمن کشاورزی آمریکا

ابتدا، Reussi Calvo و تیم از روش سنتی تجزیه و تحلیل نمونه خاک همراه با تجزیه و تحلیل نمونه خاک دیگری استفاده کردند. نمونه خاک اضافی به تعیین مقدار نیتروژن موجود در خاک هنگام تجزیه مواد آلی به طور طبیعی کمک می کند.

هنگامی که به صورت تجاری توسط کشاورزان کشت می شود، کیفیت آفتابگردان بر اساس غلظت روغن و پروتئین موجود در دانه ها است.

گونه های مدرن آفتابگردان می توانند روغن و پروتئین بیشتری تولید کنند، اما برای این کار به نیتروژن بیشتری نیاز دارند.

به طور سنتی، دانشمندان نیتروژن موجود برای آفتابگردان را با نمونه برداری از خاک قبل از کاشت اندازه گیری می کنند. با این حال، سطوح نیتروژن مورد نظر برای این آزمایش ها به روز نیست تا با نیازهای آفتابگردان مدرن مطابقت داشته باشد.

برای پرورش آفتابگردان با کیفیت با ارزش غذایی بالا، کشاورزان باید اطمینان حاصل کنند که آفتابگردان ها به مواد مغذی موجود در خاک دسترسی دارند. یکی از مهمترین مواد مغذی برای آفتابگردان نیتروژن است.

این برگه یا سند یا نوشته تحت پوشش قانون کپی رایت است. به غیر از هرگونه معامله منصفانه به منظور مطالعه یا تحقیق خصوصی، هیچ بخشی بدون اجازه کتبی قابل تکثیر نیست. محتوای مذکور فقط به هدف اطلاع رسانی ایجاد شده است.

منبع

پس از برداشت، تیم از دانه های آفتابگردان برای اندازه گیری غلظت نیتروژن دانه برای روش سوم استفاده کرد. این ابزار مفیدی برای پیش‌بینی ارزش غذایی محصولاتی مانند ذرت، گندم، برنج و پنبه است.

آرژانتین چهارمین تولیدکننده بزرگ آفتابگردان در جهان است، اما میانگین عملکرد آن بسیار کمتر از سایر کشورها است. با به روز رسانی توصیه های نیتروژن برای محصولات آفتابگردان، دانشمندان می توانند شکاف عملکرد را کاهش دهند و کیفیت دانه آفتابگردان را بهبود بخشند.

محققان تصمیم گرفتند تا تعیین کنند آیا راه های بهتری برای تعیین میزان نیتروژن مورد نیاز آفتابگردان وجود دارد یا خیر. آنها چند روش مختلف را آزمایش کردند.

محققان Skoltech و همکارانشان از دانشگاه کالیفرنیای جنوبی تجزیه و تحلیل ژنتیکی مجموعه‌ای از آفتابگردان روسی را انجام داده‌اند و نشانگرهای ژنتیکی را شناسایی کرده‌اند که می‌توانند به پیش‌بینی ترکیب اسیدهای چرب روغن کمک کنند. این تحقیق در منتشر شد BMC Genomics.

“به لطف این پروژه، ما بینش های ارزشمندی به دست آورده ایم و تیمی از افراد همفکر ایجاد کرده ایم که علاقه مند به کمک به پرورش دهندگان برای معرفی ژنتیک در کارشان هستند. ما Oil Gene را تاسیس کرده ایم – این یک استارت آپ است که بر روی کارهای عملی تمرکز می کند و انتخاب ژنومی را ارائه می دهد. خدمات، “گوبایف اضافه می کند.

این تیم به بررسی گونه هایی از دو بانک بزرگ ژن آفتابگردان روسیه و مجموعه آگروپلاسما پرداختند. تجزیه و تحلیل ژنتیکی آنها 601 خط آفتابگردان کشت شده را برای بررسی تنوع ژنتیکی در برابر مجموعه جهانی و مقایسه نتایج با آزمایشات شیمیایی روغن به دست آمده از این خطوط پوشش داد. تجزیه و تحلیل بیوانفورماتیک نشانگرهای ژنتیکی را نشان داد که می توانند به کنترل محتوای اسیدهای چرب روغن کمک کنند.

این پروژه تحقیقاتی طولانی مدت توسط یک تیم مشترک به رهبری فیلیپ خایتوویچ پروفسور Skoltech و با حضور دانشمندانی از Skoltech، دانشگاه کالیفرنیای جنوبی، موسسه تمام روسیه منابع ژنتیکی گیاهی Vavilov، و موسسه تحقیقات تمام روسیه Pustovoit انجام شده است. محصولات روغنی، که توسط پرورش دهندگان شرکت تولید کننده بذر آگروپلاسما همراه شده است.

انتخاب ژنومی، که به ایجاد سریع واریته‌های محصول جدید کمک می‌کند، در 10 سال گذشته موضوع بسیار مورد بحث در سراسر جهان بوده است. توالی یابی DNA و ژنوتیپ گسترده برای به دست آوردن پروفایل های ژنتیکی محصولات به کار گرفته شده است. هنگامی که این پروفایل ها تجزیه و تحلیل و با داده های مزرعه مقایسه می شوند، به شناسایی نشانگرهای ژنتیکی برای صفات مورد علاقه کشاورزی و پیش بینی خواص و ارزش یک محصول بر اساس مشخصات ژنتیکی آن کمک می کنند.

نقل قول: تجزیه و تحلیل ژنتیکی برای کمک به پیش‌بینی خواص روغن آفتابگردان (2021، 12 ژوئیه) در 28 ژوئن 2022 از https://phys.org/news/2021-07-genetic-analysis-sunflower-oil-properties.html بازیابی شده است.

این برگه یا سند یا نوشته تحت پوشش قانون کپی رایت است. به غیر از هرگونه معامله منصفانه به منظور مطالعه یا تحقیق خصوصی، هیچ بخشی بدون اجازه کتبی قابل تکثیر نیست. محتوای مذکور فقط به هدف اطلاع رسانی ایجاد شده است.

منبع

“دلیلی که ما آفتابگردان را انتخاب کردیم این است که منبع اصلی چربی های گیاهی است و روسیه پیشروترین تامین کننده روغن آفتابگردان در جهان است. شما می توانید ترکیب اسیدهای چرب روغن را تغییر دهید – که تمرکز تحقیقات ما بود – برای بدست آوردن روغن هایی با روغن آفتابگردان. خواص مختلف مناسب برای برشته کردن، سس کردن یا مصارف صنعتی.” دکتر Skoltech. ریم گوبایف، یکی از نویسندگان دانشجو و مطالعه می گوید.

“کار ما اولین مطالعه در مقیاس بزرگ در مورد مجموعه ژنتیکی آفتابگردان روسیه و یکی از اولین تلاش ها برای ایجاد گونه های جدید با استفاده از انتخاب ژنومی است. پیش بینی اینکه گیاه قبل از کاشت واقعی آن چگونه خواهد بود – ایده ای که تا همین اواخر کاملا غیر واقعی به نظر می رسید. -به لطف پیشرفت های تکنولوژیکی در بسیاری از کشورها امری عادی شده است. اصلاح نژاد کلاسیک به سختی می تواند با چالش های ناشی از تغییرات آب و هوایی جهانی، نیازهای فزاینده انسان و نیازهای در حال تکامل کیفیت غذا کنار بیاید. برای شروع، باید به ژنتیک روی بیاوریم.” آلینا چرنوا، دکترای اسکلتک. و نویسنده اصلی مطالعه، یادداشت ها.

در سرتاسر جهان سالانه صدها میلیون نفر برای حیات وحش غذا می‌فروشند، از جمله 50 میلیون نفر فقط در ایالات متحده، که صنعت 4 میلیارد دلاری مبتنی بر غذا، تغذیه و سایر لوازم جانبی را هدایت می‌کند. اما سرگرمی رایج مدت‌هاست که نگرانی‌هایی را در مورد وابسته کردن حیوانات به غذای تأمین‌شده توسط انسان ایجاد کرده است – به‌ویژه در فصل زمستان و سایر بخش‌های چرخه سالانه که به حیوانات نیاز دارد تا انرژی زیادی صرف کنند.

درعوض، پرندگان پر بریده شده در واقع استفاده از تغذیه خود را برای چند هفته کاهش دادند – احتمالاً برای کاهش قرار گرفتن در معرض شکار – اما پس از آن از تغذیه کننده ها در سطوحی مشابه پرندگان کنترل نشده استفاده کردند. محققان تعداد بازدید از فیدر، تعداد فیدرهای استفاده شده و زمان بازدید از فیدر را مورد بررسی قرار دادند و تفاوت کمی بین جوجه‌های بریده شده و بدون برش یافتند.

نقل قول: مطالعه نشان می دهد که پرندگان به تغذیه انسان وابسته نمی شوند (2021، 28 ژوئن) در 28 ژوئن 2022 از https://phys.org/news/2021-06-birds-dont-human.html بازیابی شده است.

ریورز و همکارانش عادات استفاده از فیدر را در 67 جوجه سر سیاه که تحت یکی از سه روش کوتاه کردن پر پرواز قرار گرفتند، مورد مطالعه قرار دادند: قیچی سنگین، قیچی سبک یا به عنوان شاهد، بدون بریدن. ریورز گفت که برداشتن آزمایشی پرهای اولیه پرواز یک تکنیک ثابت برای تغییر بارگذاری بال و افزایش هزینه های انرژی پرواز است.

او گفت: «تنها آزمایش دستکاری برای آزمایش آن، همچنین با استفاده از نخود سیاه پوش، 30 سال پیش بود. پس از حذف دانخوری های پرنده که به مدت 25 سال غذای تکمیلی در زمستان ارائه می کردند، هیچ کاهشی در بقای ظاهری مشاهده نشد، و به این نتیجه رسید که تغذیه پرنده وابستگی به تغذیه کننده را افزایش نمی دهد.

محققان دانشگاه ایالتی اورگان خبرهای خوبی برای توده های خوش نیتی دارند که تغذیه کننده پرندگان را در حیاط خانه خود قرار می دهند: به نظر می رسد پرندگان آوازخوان کوچکی که از تغذیه کننده ها بازدید می کنند، اعتماد ناسالم به آنها پیدا کنند.

دانشمندان نخود را به این دلیل انتخاب کردند که یک پرنده آوازخوان کوچک است (وزن آن کمتر از نیم اونس است) که در طول زمستان در سراسر محدوده خود به تغذیه پرندگان می پردازد. نیازهای انرژی روزانه بالایی دارد. و به طور معمول در هر بازدید از فیدر یک دانه می گیرد، که امکان اندازه گیری واضح نرخ بازدید فیدر را فراهم می کند.

پرندگان با تراشه‌های RFID برچسب‌گذاری شدند و 21 دانخوری پرنده در امتداد یک منطقه ساحلی 3.2 کیلومتری با دانه‌های آفتابگردان پر شد و به تراشه‌خوان‌ها برای اندازه‌گیری بازدید از فیدر توسط پرندگان برچسب‌گذاری شده مجهز شدند.

ریورز می‌گوید: «جوجه‌هایی که پر بریده شده استفاده خود را از دانخوری نسبت به پرندگان کنترل کاهش می‌دهند، نشان می‌دهد که غذاهای موجود در محیط – مانند دانه‌ها، انواع توت‌ها و بی مهرگان کوچک – به اندازه کافی برای جبران افزایش هزینه‌های پرواز در دسترس بوده و به آن‌ها اجازه می‌دهد استفاده از فیدر را کاهش دهند. گفت. واضح است که جوجه‌های مورد مطالعه ما نه نرخ بازدید خود را افزایش دادند و نه اتکای خود به غذای مکمل را در دوره‌ای که ممکن بود بیشترین بهره را از آن می‌بردند افزایش دهند.

تغذیه پرندگان به ویژه در عرض های جغرافیایی شمالی، به ویژه در طول زمستان، زمانی که هوای سرد، طوفانی و حداقل نور روز، زمان پرندگان را برای یافتن غذاهای طبیعی کاهش می دهد، محبوب است. ریورز گفت، اما چیز زیادی در مورد اینکه آیا پرندگان به خوراکی که دوستان انسانی خود برای آنها پرتاب می کنند متکی می شوند، معلوم نیست.

ریورز گفت: “این گونه ایده آلی برای ارزیابی این است که چگونه چالش های انرژی منجر به تغییرات رفتاری در استفاده از فیدر در طول زمستان می شود.” “مطالعه ما نشان داد که جوجه‌های ناتوان تجربی، کسانی که هزینه‌های پروازی بالایی دارند، نرخ بازدید از دانخوری‌ها را افزایش نمی‌دهند.”

ریورز گفت: «طبیعت گسترده و گسترده مردمی که عمداً به حیات وحش غذا می‌دهند می‌تواند عواقب ناخواسته‌ای برای جمعیت‌های حیوانات آزاد داشته باشد و این عواقب به بهترین وجه در پرندگان ثبت شده است. “از جنبه منفی، می تواند انتقال بیماری را تسهیل کند، جوامع محلی را بازسازی کند و رفتار مهاجرت را تغییر دهد، برای مثال. حتی شواهدی وجود دارد که می تواند منجر به تغییر در ساختار صورت حساب پرندگان شود. مانند بهبود وضعیت بدن، بقای زمستان و خروجی تولید مثل.”

این برگه یا سند یا نوشته تحت پوشش قانون کپی رایت است. به غیر از هرگونه معامله منصفانه به منظور مطالعه یا تحقیق خصوصی، هیچ بخشی بدون اجازه کتبی قابل تکثیر نیست. محتوای مذکور فقط به هدف اطلاع رسانی ایجاد شده است.

منبع

یافته‌های این تحقیق که به بررسی جوجه‌های کلاهک سیاه مجهز به برچسب‌های شناسایی فرکانس رادیویی پرداخته بود، امروز در مجله زیست شناسی پرندگان.

جیم می‌گوید: «هنوز چیزهای زیادی در مورد اینکه چگونه تغذیه عمدی ممکن است باعث ایجاد تغییرات در جمعیت پرندگان وحشی شود، وجود دارد، اما مطالعه ما نشان می‌دهد که قرار دادن غذا برای پرندگان کوچک در زمستان منجر به افزایش وابستگی به غذای تأمین‌شده توسط انسان نمی‌شود». ریورز، بوم شناس حیوانات با کالج جنگلداری OSU.