طبق مطالعه ای که در مجله منتشر شد، طوطی های خاکستری آفریقایی ممکن است بهتر از ماکائوها بتوانند رضایت را به تعویق بیندازند – رد کردن پاداش فوری به نفع یک بهتر در آینده – شناخت حیوانات.
برای مقایسه توانایی های خودکنترلی بین گونه های طوطی، نویسندگان هشت ماکائو سبز بزرگ، شش ماکائو گلو آبی، شش ماکائو سر آبی و هشت طوطی خاکستری آفریقایی را که توسط Loro Parque Fundación، اسپانیا ارائه شده بود، مورد مطالعه قرار دادند. به پرندگان دانه‌های آفتابگردان داده شد – غذایی که آنها ترجیح نمی‌دادند – از طریق شکافی در یک صفحه شفاف و باید بین 5 تا 60 ثانیه صبر می‌کردند تا دستگاه چرخشی گردو را به آنها بدهد – غذایی که آنها ترجیح می‌دادند. پرندگان توانستند دانه ها و مغزها را از طریق صفحه شفاف در طول آزمایش ببینند. اگر پرنده دانه های آفتابگردان را قبل از ارائه گردو می خورد، آزمایش به پایان می رسید و پرنده قادر به خوردن گردو نبود.
اعتبار: دامنه عمومی Pixabay/CC0
نقل قول: طوطی های خاکستری آفریقایی ممکن است خودکنترلی بهتری نسبت به ماکائوها داشته باشند (2021، 21 اکتبر) بازیابی شده در 28 ژوئن 2022 از https://phys.org/news/2021-10-african-grey-parrots-self-control-macaws.html
محققان مؤسسه پرنده‌شناسی Max-Planck آلمان آزمایش کردند که 28 پرنده از چهار گونه طوطی چقدر می‌توانند در برابر خوردن غذایی که ترجیح نمی‌دهند مقاومت کنند، در حالی که منتظر بودند تا غذایی که ترجیح می‌دهند در تحقیقات Max-Planck در دسترس آنها قرار گیرد. ایستگاه در Loro Parque-Animal Embassy، اسپانیا. محققان دریافتند که طوطی‌های خاکستری آفریقایی می‌توانند به طور متوسط تا ۲۹.۴ ثانیه منتظر بمانند تا غذای مورد علاقه‌شان در دسترس باشد، در حالی که این زمان برای ماکائوهای سبز بزرگ ۲۰ ثانیه، ماکائوهای سر آبی ۱۱.۷ ثانیه و ماکائوهای گلو آبی ۸.۳ ثانیه است. طوطی با بهترین عملکرد، یک خاکستری آفریقایی به نام سنسی، توانست حداکثر 50 ثانیه صبر کند که 20 ثانیه بیشتر از حداکثر زمان انتظار برای بهترین ماکائو بود.
متیو پتل گفت: “ما پیشنهاد می کنیم که پرندگان رفتارهایی مانند قدم زدن را انجام دهند تا انگیزه خوردن غذایی را که ترجیح نمی دهند سرکوب کنند و بهتر بتوانند با انتظار برای در دسترس قرار گرفتن غذایی که ترجیح می دهند کنار بیایند. مقابله یا حواس پرتی مشابه. رفتارهای گزارش شده در گونه های دیگر، مانند دراز کشیدن و نگاه کردن به دور در سگ یا بازی با اسباب بازی در شامپانزه ها، قبلا با موفقیت بیشتر در انتظار همراه بوده است.
نویسندگان هشدار می‌دهند که از آنجایی که در حال حاضر اطلاعات کمی در مورد نحوه تعامل طوطی‌های متعلق به گونه‌های مورد مطالعه با محیط طبیعی خود و سایر طوطی‌ها در طبیعت وجود دارد، تنها نتایج محدودی در مورد دلایل تفاوت‌های مشاهده شده در توانایی‌های خودکنترلی بین گونه‌ها می‌توان گرفت. تحقیقات آینده می تواند سازمان اجتماعی، رفتارهای جستجوگر و اندازه مغز گونه های طوطی مانند ماکائوهای سر آبی و گلو آبی را مطالعه کند تا تأثیر آنها بر تکامل خودکنترلی و صبر را تعیین کند.
طوطی های خاکستری آفریقایی در مواقع ضروری به یکدیگر کمک می کنند
Désirée Brucks و همکاران، تغییرات درون و بین گونه ای در ظرفیت های خودکنترلی طوطی ها در تأخیر در کار رضایت، شناخت حیوانات (2021). DOI: 10.1007/s10071-021-01565-6
متیو پتل، نویسنده مسئول این مطالعه، گفت: “یافته‌های ما نشان می‌دهد که توانایی‌های خودکنترلی گونه‌های ماکائو که نزدیک به هم هستند، بین افراد و گونه‌ها بسیار متفاوت است. ما فرض می‌کنیم که این تفاوت‌ها می‌تواند با تفاوت در اندازه مغز یا هوش عمومی مرتبط باشد. آنها همچنین می توانند تحت تأثیر رفتارهای جستجوی علوفه یا سازمان اجتماعی گونه های مختلف قرار گیرند، زیرا ممکن است خودکنترلی بهتر در میان پرندگانی که باید زمان بیشتری را برای مکان یابی و استخراج غذا صرف کنند یا در محیط های اجتماعی پیچیده تری زندگی می کنند، قوی تر انتخاب شده باشد. “
این برگه یا سند یا نوشته تحت پوشش قانون کپی رایت است. به غیر از هرگونه معامله منصفانه به منظور مطالعه یا تحقیق خصوصی، هیچ بخشی بدون اجازه کتبی قابل تکثیر نیست. محتوای مذکور فقط به هدف اطلاع رسانی ایجاد شده است.
در حالی که پرندگان منتظر بودند تا غذای مورد نظرشان در دسترس باشد، برخی از آنها رفتارهایی مانند قدم زدن و دستکاری اشیا را انجام می دادند. هر چه پرنده زمان بیشتری را صرف انجام این رفتارها کند، در انتظار موفقیت بیشتری خواهد داشت، به خصوص زمانی که مجبور بودند بیش از ده ثانیه منتظر بمانند. اثربخشی این رفتارها بین گونه ها متفاوت بود. خاکستری های آفریقایی در انتظار موفق تر از ماکائوهای گلو آبی و سر آبی بودند، حتی اگر مدت زمان مشابهی این رفتارها را انجام دهند. رفتار مرتبط با بزرگترین موفقیت در انتظار برای غذای ترجیحی، قدم زدن بود.