ستارگان دریای آفتابگردان به شدت در خطر انقراض هستند، اما آیا انسان ها می توانند به این گونه ها کمک کنند؟

تعداد کمی از ستاره‌های دریای آفتابگردان باقی مانده است، محققان فکر نمی‌کنند که آن‌ها به اندازه کافی همدیگر را برای تولید مثل پیدا کنند – بنابراین این گونه از انسان‌ها کمک می‌گیرد.

آکواریوم اقیانوس آرام در لانگ بیچ و آکواریوم توس در موسسه اقیانوس شناسی اسکریپس در سن دیگو با چندین آزمایشگاه و دانشمند دیگر همکاری کردند تا اخیراً چندین ستاره دریایی آفتابگردان را با موفقیت تخم ریزی کنند و به گونه ای در معرض خطر انقراض امیدوار شوند که تقریباً از بین رفتند. یک سندرم تلف شدن ستاره دریایی حدود یک دهه پیش ساحل غربی را درنوردید و میلیاردها نفر را کشت.

جنیفر برنی، آکواریوم اقیانوس آرام گفت: “چند سال همکاری و یادگیری شگفت انگیزی بود که منجر به این تخم ریزی شد. ما یک تیم بزرگ، چه ملی و چه بین المللی پشت سر خود داریم که برای حفظ ستاره دریایی آفتابگردان کار می کنند.” آکواریوم‌شناس ارشد و رئیس مشترک انجمن باغ‌وحش‌ها و آکواریوم‌های ایمن-نجات حیوانات از انقراض-برنامه ستاره دریای آفتابگردان.

او گفت: “آینده ستاره دریای آفتابگردان کمی روشن تر شد.”

بیماری که از سال 2013 تا 2015 جمعیت را به انقراض نزدیک کرد، هنوز یک راز است و دانشمندان دریایی از باجا تا بریتیش کلمبیا را گیج می کند، به ویژه در مناطق جنوبی و مرکزی کالیفرنیا. میلیاردها ستاره دریایی تبدیل به کره‌های گوه شدند که در بزرگ‌ترین مرگ شناخته‌شده این گونه، ذوب می‌شوند و می‌میرند.

طیفی از گونه های ستاره دریایی، از جمله اخر، خالدار، چرم، رنگین کمان، ستاره های شش بازو و آفتابگردان تحت تاثیر قرار گرفتند. برخی از گونه‌ها با مشاهده‌های گاه‌گاهی در سواحل شروع به بازگشت می‌کنند – اما یکی از آن‌ها، به‌ویژه آفتابگردان، امیدی از خود نشان نداده است.

برنی گفت: “ما آنها را “منقرض شده عملکردی” می نامیم. ما فکر نمی‌کنیم تعداد آن‌ها در اینجا کافی باشد تا یکدیگر را پیدا کنند تا دوباره تولید مثل کنند. سال‌ها است که آنها را در کالیفرنیای جنوبی ندیده‌ایم. به هر دلیلی، واقعاً بیشترین ضربه را به ستاره‌های آفتابگردان زد.

او گفت که ستاره دریایی آفتابگردان بسیار متفاوت از گونه های معمولی پنج بازویی است. آنها می توانند دو دوجین بازو داشته باشند و به قدری بزرگ شوند که قسمت میانی آنها، دیسک، بتواند چندین فوت طول داشته باشد.

برنی گفت: “من فکر می کنم وقتی مردم آنها را می بینند، متحیر می شوند و متوجه نمی شوند که به چه چیزی نگاه می کنند، زیرا متوجه نمی شوند که آنها ستاره های دریایی هستند.”

عدم وجود آنها بر اکوسیستم اقیانوس تأثیر می گذارد. آنها با جوجه های دریایی رژیم می گیرند، اما با کاهش جمعیت آنها، جوجه تیغی ها رونق گرفته است. این افزایش در جوجه تیغی ها بر روی کلپ تأثیر می گذارد، که در حال حاضر استرس ناشی از آب های گرم تر از حد معمول را تجربه می کند.

در سال 2019، آزمایشگاه جمعه هاربر دانشگاه واشنگتن اولین تخم ریزی موفقیت آمیز ستاره دریایی آفتابگردان را انجام داد و آن را بارور کرد و در آزمایشگاه رشد داد.

برای گسترش این موفقیت، SAFE ایجاد شد، همکاری که نه تنها شامل آکواریوم اقیانوس آرام و آکواریوم توس، بلکه آکادمی علوم کالیفرنیا، اتحاد حیات وحش باغ وحش سن دیگو و آزمایشگاه ستاره آفتابگردان است.

این گروه همه کارها را انجام می دهد، از مطالعه این بیماری گرفته تا تخم ریزی این گونه در محیط آبزی پروری، گام های اولیه برای کمک به ستاره دریای آفتابگردان که روزی دوباره بازگردد.

آکواریوم اقیانوس آرام چهار ستاره دریایی زن آفتابگردان در تاسیسات خود دارد که آکواریومی ها سعی کردند در ماه نوامبر بارور کنند، اما این تلاش ها نتیجه نداد.

بنابراین تیم به آکواریوم توس، که تعداد انگشت شماری نر و یک ماده دارد، رفتند تا دوباره تلاش کنند.

به ستارگان دریایی هورمون تزریق شد و تخمک و اسپرم آزاد شد که در یک سطل پنج گالن ترکیب شدند. در عرض 10 دقیقه، آنها چندین نمونه لقاح موفق داشتند.

برنی گفت: «این یک فرآیند واقعاً جالب است. “از آن دسته، من بسیار خوشحال خواهم شد اگر 10 یا 15 ستارگان بگیرم. برای ستاره های دریایی، گرفتن تعداد کمی از ما یک موفقیت خواهد بود.”

برخی از تخم های بارور شده در آکواریوم توس باقی ماندند، در حالی که بقیه به آکواریوم اقیانوس آرام، آکادمی علوم کالیفرنیا و شرکای دیگر در سراسر کالیفرنیا منتقل شدند.

ملیسا تورس، آکواریوم دان در آکواریوم توس، تخم ریزی موفقیت آمیز و لقاح متقابل را “گامی بزرگ به جلو در حفاظت از گونه” نامید.

او گفت: «آنها از زیستگاه طبیعی خود رفته اند. دانستن اینکه ما نه تنها می‌توانیم تخم‌گذاری کنیم، بلکه می‌توانیم تخم‌ها را با موفقیت بارور کنیم، به این معنی است که می‌توانیم یک جمعیت سالم و متنوع در مراقبت از انسان ایجاد کنیم، حتی اگر آنها در طبیعت ناپدید شوند.

تورس گفت که این تنها یک قدم در حفاظت از این ستاره های دریایی است.

او گفت: “امید ما این است که بهترین راه را برای زنده ماندن جمعیت سالم و متنوع، بلکه برای رشد آنها پیدا کنیم.”

برنی گفت: حدود دو هفته گذشته است و تخم های بارور شده اکنون به لاروهای جلبک خوار تبدیل شده اند. در حدود 30 تا 50 روز، آنها به کنار یک سطح می چسبند، شروع به رشد بازوها می کنند و به ستاره های دریایی تبدیل می شوند.

برنی گفت: «ما واقعاً سخت تلاش می‌کنیم که انسان‌سازی نشویم، اما بدیهی است که سال‌ها تلاش برای این کار انجام شده است، بنابراین من آنها را به‌عنوان نوزادان خود می‌دانم.

او مجبور نیست به این زودی ها با این موجودات خداحافظی کند. آنها احتمالاً در محیط آزمایشگاه خواهند ماند تا بتوان آنها را مطالعه کرد و در مورد سندرم هدر رفتن ستاره دریایی اطلاعات بیشتری کسب کرد.

برنی گفت: “ما آماده نیستیم آنها را به محیط زیست وحشی بازگردانیم؛ آنها تحت مراقبت انسان خواهند ماند تا زمانی که بتوانیم خیلی بیشتر رشد کنیم و آنها را از بین ببریم.” نکته مهم برای ما تحقیق و تلاش برای مطالعه نحوه توسعه آنها و اطمینان از اینکه پروتکل‌هایی برای به اشتراک گذاشتن اطلاعات در اختیار داریم تا دیگران بتوانند این را در آینده تکرار کنند، است.

2024 MediaNews Group, Inc. توزیع شده توسط Tribune Content Agency, LLC.